Σημειολογική προσέγγιση της κυβερνητικής εισοδηματικής πολιτικής

του Γιώργου Κασσάρα

Η εισοδηματική πολιτική γιο- γιο

Προσπαθώντας να κάνουμε μια σημειολογική προσέγγιση της κυβερνητικής εισοδηματικής πολιτικής διαπιστώνουμε:

Πολιτικές ενέργειες, παραγωγή αποφάσεων και χάραξη οικονομικής πολιτικής κατά το δοκούν, τόσο όσον αφορά στην τοποθέτηση υπευθύνων για την εισοδηματική πολιτική, όσο και στις εκάστοτε αποφάσεις τους, αναλόγως των σκοπιμοτήτων ή της επικοινωνιακής πολιτικής που ήθελαν να εξυπηρετήσουν.

Όταν έκριναν π.χ. ότι έπρεπε να ωφελήσουν τα συμφέροντα οικονομικών κολοσσών και κυρίως των μεγάλων τραπεζών και των γνωστών και μη εξαιρετέων πολυεθνικών, η τοποθέτηση του κ. Αλογοσκούφη, σηματοδότησε την αρχή μιας νέας οικονομικής πολιτικής.

Εν ολίγοις, στο όνομα της ενίσχυσης των επενδύσεων, άρα και της ανάπτυξης, μείωσαν δραστικά τους συντελεστές φορολόγησης των επιχειρήσεων, χωρίς όμως να έχουν κάνει κάποιο διάλογο, ο οποίος θα διασφάλιζε τη δέσμευση των ευεργετηθέντων, η οποία και φυσικά θα αποτυπωνόταν σε νόμο του κράτους, περί ελάχιστου ύψους επενδύσεων, διασφάλισης των μισθών και μη απολύσεων.

Εκ των πραγμάτων και συνεπεία της οικονομικής κρίσης, που αργότερα ξέσπασε, οι μεγάλοι αυτοί οργανισμοί που ούτως ή άλλως διακατέχονται από την νοοτροπία του σωρευτικού κεφαλαιοκράτη, θεώρησαν ότι ακόμη και η μείωση των κερδών τους αποτελεί για αυτούς ένδειξη κόκκινου συναγερμού και προχώρησαν στις κλασσικές λύσεις εξοικονόμησης κόστους, ήτοι περικοπές και απολύσεις και φυσικά μηδενικές επενδύσεις.

Ο χαμηλός συντελεστής φορολογίας όμως, εκεί ακλόνητος, μνημείο πρωτοφανούς πολιτικής προχειρότητας και σκοπιμότητας, που σε συνδυασμό με την πλήρη απαξίωση του φοροελεγκτικού μηχανισμού, για επίσης μικροκομματικές σκοπιμότητες, επέφερε την πρωτοφανή στα χρονικά ανέχεια του Δημόσιου Ταμείου.

Αυτή είναι η κρίση, που αυτοί οι ίδιοι δημιούργησαν και που τολμούν να επικαλούνται ως παγκόσμιο φαινόμενο, τη στιγμή που όλες οι σοβαρές οικονομίες, βαίνουν προς την ανάκαμψη, κατόπιν σειράς δραστικών και πάντως όχι φορομπηχτικών μέτρων που έλαβαν.

Θυμίζει η παρούσα κυβέρνηση το ανέκδοτο με το ανήλικο που σκότωσε τους γονείς του για να πάει εκδρομή με το ορφανοτροφείο, και κατόπιν παρακαλούσε τους δικαστές να το λυπηθούν γιατί ήταν ορφανό.

Στη συνέχεια και με το καράβι που λέγεται οικονομική πολιτική μισοβυθισμένο, η κυβέρνηση αποφάσισε να δείξει το φιλολαϊκό της πρόσωπο, με την τοποθέτηση του κ. Παπαθανασίου, στο πηδάλιο της Οικονομίας.

Από τη μια πλευρά είναι καλό να γνωρίζεις τα προβλήματα και το χώρο γενικότερα των επιχειρήσεων, αλλά από την άλλη αποτελεί ερωτηματικό και ίσως ηθικό ζήτημα, το πώς θα ελέγξεις φορολογικά το κατεξοχήν κλειστό σώμα των κάποτε ψηφοφόρων σου στο ΕΒΕΑ.

Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, ο διάδρομος που ένωνε το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών με το ΕΒΕΑ, τείνει να εξελιχθεί, σε δρόμο διπλής κυκλοφορίας, με τα πηγαινέλα του κ. Μίχαλου από το ένα στο άλλο.

Συνεπεία αυτής της πολιτικής και της πλήρους επικράτησης του κομματισμού και του ρουσφετιού, επιτείνεται δραματικά η κατάσταση και οδηγεί σε περαιτέρω αποσπασματική και επιλεκτική λήψη μέτρων, αναλόγως των σκοπιμοτήτων, όπως:

-Ημιυπαίθριοι χώροι, εδώ το μισό κράτος, διαφωνεί με το άλλο μισό.

-Μείωση του ειδικού φόρου αυτοκινήτων, για να τονωθεί ο κλάδος., ο οποίος εμπορεύεται το αντικείμενο του ονείρου του μέσου Έλληνα.
Φυσικά, αμέσως μετά τη λήξη της περιόδου μείωσης, επιβλήθηκε πρόσθετος φόρος 150 ευρώ για τα υψηλού κυβισμού Ι.Χ. από 1929 κ.ε..
Έτσι λοιπόν ένας οικογενειάρχης που αγόρασε το φθηνής μάρκας 2.000 κ.ε. αντί του ποσού των 16.300 ευρώ, για να μεταφέρει την οικογένεια του, σχετικά αξιοπρεπώς, πρέπει να βλέπει αφ’ υψηλού τον ‘ταλαίπωρο’ που είχε την ‘ατυχία’ να περιορισθεί σε ένα ακριβής μάρκας των 50.718 ευρώ, αλλά των 1800 κ.ε..

-Έκτακτη εισφορά – σε λεπτή κλωστή μεταξύ συνταγματικότητας και μη.

-ΕΤΑΚ - Φόροι ακινήτων, το πλήρες αλαλούμ οργανωτικά και εν τέλει εισπρακτικά και με σαφή χασούρα, σε σχέση με την εφαρμογή του Φόρου Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας.

Αυτή εν ολίγοις είναι η λεγόμενη εισοδηματική πολιτική γιο- γιο.

Μαζεύουμε και τεντώνουμε το σκοινάκι, αναλόγως των σκοπιμοτήτων μας, των πρόσκαιρων επικοινωνιακών μας στόχων, των κυλιόμενων δημοσκοπήσεων της εβδομάδας που πέρασε και δεν μας άρεσαν, ή των δηλώσεων του κάθε πικραμένου αντάρτη βουλευτή, που θίγει κάποιο κακώς κείμενο.

Πλην όμως το σχοινάκι χαλάρωσε και ταλαντώνεται επικίνδυνα και έχει γίνει ιδιαίτερα δύστροπο στο τέντωμα και το μάζεμα.

Και όσο επικίνδυνο είναι ένα χαλασμένο γιο- γιο , στα χέρια ενός μικρού παιδιού, άλλο τόσο επικίνδυνη είναι η άσκηση εισοδηματικής πολιτικής, από ανθρώπους που δεν μπορούν, δεν θέλουν, αγνοούν ή δεσμεύονται από συμφέροντα. Ή και όλα μαζί τα παραπάνω.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "‘Η Δράση" της Ρόδου τη Δευτέρα 31.8.2009.