Με αφορμή το ακτοπλοϊκό πρόβλημα της Καλύμνου, που τελευταία προέκυψε εντονότερο, αλλά και των άλλων νησιών μας, αναζήτησα και ξαναδιάβασα το πρόγραμμα της Ν. Δ. και τη δέσμευσή της για την ακτοπλοΐα … “H Νέα Δημοκρατία εγγυάται τη συνεχή και αποτελεσματική κάλυψη των συγκοινωνιακών αναγκών της χώρας μέσα από ποιοτικές, οικονομικές για τον πολίτη και λειτουργικές ακτοπλοϊκές υπηρεσίες”, μας διαβεβαίωναν το 2004.
Καλοκαίρι 2009, μετά από πέντε και πλέον χρόνια διακυβέρνησης, καταφέρανε τα 2 δρομολόγια την ημέρα από τον Πειραιά για την Κάλυμνο, να τα κάνουν, μήνα Ιούνιο, 2 την εβδομάδα και αν…
Εν ολίγοις απομόνωση, ερημιά και φτώχια για τους ακρίτες – νησιώτες υπό την εγγύηση της Ν.Δ..
Μετά από αυτά το Δημοτικό Συμβούλιο της Καλύμνου κάτω από τον κίνδυνο κατάρρευσης του νησιού, εξαιτίας της απομόνωσης, αποφάσισε ομόφωνα την αγορά πλοίου για την σύνδεση με τον Πειραιά.
Σε παλαιότερο άρθρο μου είχα αναφερθεί αναλυτικά στην πρόταση του ΠΑΣΟΚ για την επίλυση του ακτοπλοϊκού προβλήματος των νησιών μας. Στην πρόταση αυτή μεταξύ άλλων προβλέπονται και τα εξής:
“1. Ο επαναπροσδιορισμός και επανασχεδιασμός του δικτύου Ακτοπλοϊκών Συνδέσεων, μετά από δημόσιο διάλογο και διαβούλευση, με ισχυρή συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και θέσπιση ποιοτικών και ποσοτικών κριτηρίων για τα πλοία, τα δρομολόγια και τις τιμές.
2. Η διαμόρφωση κατάλληλου επιχειρηματικού κλίματος, που θα ευνοήσει νέες επενδύσεις, για την ανανέωση και τον εκσυγχρονισμό του στόλου, και που θα παρέχει ειδικά μέτρα και πολιτικές στήριξης σε μικρά εταιρικά σχήματα, που εδρεύουν στα νησιά και αποτελούν θύλακες απασχόλησης. Για τον πλήρη εκσυγχρονισμό του στόλου στις άγονες θα πρέπει να αναζητηθεί άλλη λύση, από το υπάρχον μοντέλο της ανάθεσης δημόσιας υπηρεσίας.
Οι Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), οι πρωτοβουλίες Ιδιωτικής Χρηματοδότησης μπορούν να αξιοποιηθούν προς αυτήν την κατεύθυνση και να συμμετέχουν σε αυτές ή και τελείως αυτόνομα, η τοπική αυτοδιοίκηση και οι χρήστες των υπηρεσιών των θαλάσσιων μεταφορών.
Σε κάθε περίπτωση θα πραγματοποιείται διεξαγωγή διαγωνισμών με τις αρχές της δημοσιότητας, της διαφάνειας και της ίσης μεταχείρισης.„
Εξειδικεύοντας αυτή την πρόταση και λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω και δεδομένου ότι ήδη στη Δωδεκάνησο υπάρχουν σε κάποια νησιά εταιρείες λαϊκής βάσης, ΑΝΕΣ, ΤΗΛΟΣ 21Ος ΑΙΩΝΑΣ, ΑΝΕΚ ή ιδιωτικής πρωτοβουλίας, “ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ SEAWAYS„ κλπ, θεωρώ ότι είναι πλέον ώριμη μία λύση αυτοδιαχείρισης, η οποία και βιώσιμη θα είναι και αξιόπιστες υπηρεσίες μεταφορών θα προσφέρει.
Η πρόταση είναι η εξής:
Να ενώσουμε όλοι μαζί τις δυνάμεις μας, να φτιάξουμε ένα εταιρικό σχήμα στο οποίο θα συμμετέχουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι, Δήμοι, Φορείς, Απόδημοι και ιδιώτες για να πάρουμε τα πλοία που χρειάζονται για τη σύνδεση με τον Πειραιά και την ενδοδωδεκανησιακή επικοινωνία.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα με την πολυδιάσπαση των δυνάμεων μας, να αγοράζει δηλαδή το κάθε νησί που αντιμετωπίζει ακτοπλοϊκό πρόβλημα και ένα πλοίο, δεν αποτελεί βιώσιμη λύση, δεν οδηγεί πουθενά ή μάλλον οδηγεί στην αποτυχία. Συμφωνώ λοιπόν σε συστράτευση και των Καλυμνίων, για την αγορά του αναγκαίου πλοίου, στη λογική να προσέλθει η ΑΝΕΚ με μεγαλύτερη προίκα και να συμμετάσχει στο προτεινόμενο εταιρικό σχήμα. Εφόσον παίρνουμε ως δεδομένο ότι όλοι νοιαζόμαστε για τα νησιά μας, τι μας εμποδίζει και δεν καθόμαστε όλοι οι ενδιαφερόμενοι γύρω από ένα τραπέζι, για να αντιμετωπίσουμε το θέμα με την αρμόζουσα σοβαρότητα και υπευθυνότητα;
Η τελευταία εξέλιξη με τη λήξη της 5ετούς δικαστικής διαμάχης μεταξύ του κ. Γ. Σπανού και της ΑΝΕΣ, που με την ευκαιρία πρέπει να πω ότι τιμά και τις δύο πλευρές, βοηθάει και δείχνει το δρόμο, ώστε να καταστεί κατ’ αρχήν δυνατή η συνύπαρξη.
Κατά τη γνώμη μου, η παραπάνω πρόταση ένωσης όλων των δυνάμεων μας, είναι μονόδρομος για την επιβίωση των σχημάτων που θα δημιουργηθούν και ίσως η μόνη μέσω της οποίας μπορεί να δρομολογηθούν σύγχρονα πλοία. Είναι αυτονόητο ότι το όποιο σχήμα επιλεγεί θα μπορεί να διεκδικεί και να παίρνει τις κρατικές επιδοτήσεις, που τώρα δίνονται αλλά πλοία δεν βλέπουμε. Επίσης μπορεί να εξεταστεί και η περίπτωση αξιοποίησης υπερεθνικών μηχανισμών χρηματοδότησης και εγγυοδοσίας όπως το Ταμείο Συνοχής και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα.
Ένα εταιρικό σχήμα, μια Δωδεκανησιακή ναυτιλιακή εταιρία που θα λειτουργεί με τους κανόνες του υγιούς ανταγωνισμού και όχι της ρεμούλας και του ρουσφετιού, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί.
Η πρόταση αυτή γίνεται δημόσια, με την ελπίδα να ανοίξει ο διάλογος με τις Δημοτικές Αρχές, τους κοινωνικούς φορείς των νησιών και τους ενδιαφερόμενους ιδιώτες, ώστε να εξεταστεί κατ’ αρχήν κατά πόσο υπάρχει διάθεση σύμπραξης. Πιστεύω ότι αν θέλουμε μπορούμε να πετύχουμε. Είμαστε καταδικασμένοι να πετύχουμε αν θέλουμε να εξυπηρετήσουμε τους νησιώτες και όχι το ιδιωτικό όφελος. Εμπρός λοιπόν, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν.
Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Η Δράσις" τη Δευτέρα 20/07/2009.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου