Συνέντευξη του Γιώργου Κασσάρα | "Δεν φοβήθηκα τις εκλογές και τη μάχη του σταυρού το 2007 και το 2009..."

Συνέντευξη του Γιώργου Κασσάρα στην εφημερίδα της Ρόδου “ΠΡΟΟΔΟΣ„ και στη δημοσιογράφο Μαίρη Φώτη. Δημοσιεύθηκε την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012.

-Κύριε Κασσάρα, είστε ένα από τα πρόσωπα που κυριάρχησαν στην επικαιρότητα καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας εξαιτίας της απόφασής σας να καταψηφίσετε το νέο Μνημόνιο. Το τι σας έκανε να πείτε «όχι» το έχετε ήδη αναλύσει, την απόφαση όμως πότε την λάβατε;

Γιώργος Κασσάρας: Κατανοείτε κυρία Φώτη ότι οι βουλευτές, όπως και όλοι οι Έλληνες, αυτό το διάστημα προβληματιζόμαστε έντονα με την κατάσταση της Πατρίδας μας. Αναζητώντας λύσεις και διεξόδους στα δύσκολα, διαβάζουμε, αναλύουμε, ανταλλάσσουμε απόψεις με κόσμο και συναδέλφους. Και δεν σας κρύβω, ότι μέχρι τώρα είχα πιστέψει και εγώ, ότι μπορεί να είναι δυσβάσταχτα τα μέτρα αλλά πρέπει αναγκαστικά να τα υποστούμε, για να βγούμε από την κρίση.

Διαπιστώνοντας όμως, ότι ενώ το πρώτο μνημόνιο, όπως παραδέχονται όλοι στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό, απέτυχε, εμείς συνεχίζαμε να ψηφίζουμε τα ίδια και χειρότερα μέτρα, που πλήττουν τους εργαζόμενους, αντί να αλλάξουμε κατεύθυνση, έλαβα την απόφαση να ψηφίσω «όχι» στο άρθρο 1, που περιέχει τις ρυθμίσεις για τα εργασιακά αλλά και στην ουσία είναι όλο το μνημόνιο. Αποφάσισα ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Κάτι άλλο χρειάζεται η χώρα μας για να βγει από την κρίση.

Χρειάζεται δηλαδή μια δανειακή σύμβαση στήριξης αλλά και ανάπτυξης και όχι περαιτέρω συρρίκνωση των λαϊκών εισοδημάτων και παροχών που δημιουργεί τον γνωστό φαύλο – κύκλο της ύφεσης.

Έτσι λοιπόν, από το πρωί της Κυριακής, οι σκέψεις μου με οδηγούσαν στο «όχι». Αντιλαμβανόμουνα ότι δύσκολα θα με έπειθε η συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής, αφού κάθε φορά που ψηφίζαμε κάποιον εφαρμοστικό νόμο, το δίλημμα ήταν ίδιο, «η ψηφίζουμε ή χρεοκοπούμε». Τελικά αφού δεν αναπτύχθηκε κάποιο άλλο πειστικό επιχείρημα, αργά το απόγευμα, οριστικοποίησα την απόφασή μου. Ο τρόπος που ψήφισα «παρών – όχι – ναι» ήταν μοναδικός και σύμφωνος με τη συνείδησή μου, ουδείς άλλος ψήφισε έτσι.

-Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να ακούσετε τη συνείδησή σας και να πάτε αντίθετα στη γραμμή του κόμματός σας ειδικά, λίγο πριν τις εκλογές;

Γ.Κ.: Σας διαβεβαιώνω ότι δεν ήταν καθόλου εύκολο. Μην ξεχνάτε ότι έναν ολόκληρο χρόνο ζούμε κάτω από το καθεστώς αυτής της πίεσης και του διλήμματος. Όμως παρόλα αυτά η απόφασή μου ήταν προϊόν ψύχραιμης ανάλυσης και νηφάλιας σκέψης.

Όταν γνωρίζεις ότι από την στάση σου κρίνεται το μέλλον της χώρας, προηγείται το συμφέρον της Ελλάδας και το κόμμα μπαίνει σε δεύτερη μοίρα.

Γιατί κ. Φώτη, έχουμε ευθύνες όλοι για το που πάμε τη χώρα και θα απολογηθούμε γι’ αυτό στις γενιές που έρχονται.

Για τα μείζονα θέματα της πατρίδας, οι βουλευτές έχουμε μεγάλη προσωπική ευθύνη που είναι ισχυρότερη της κομματικής γραμμής. Καλώς αποφασίζουν τα κόμματα, αλλά δεν μπορούμε να κρυβόμαστε πίσω από την απόφαση του κόμματος. Είναι τεράστια θέματα αυτά. Τι θα πούμε αύριο στα παιδιά μας, «ότι ψηφίσαμε έτσι και ας βλέπαμε ότι είναι λάθος, επειδή μας το είπε το κόμμα; Εμείς ήμασταν άβουλοι;» Και είναι μεγαλύτερη η ευθύνη, όταν όλα αυτά που θα δεσμεύσουν τη χώρα για πολλά χρόνια, περνούν με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, χωρίς αναλυτική συζήτηση και χωρίς να έχει εκφρασθεί υπεύθυνα επ’ αυτών ο πληττόμενος Ελληνικός λαός.

Αναλογίζομαι πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν πριν το πρώτο μνημόνιο ή έστω και πριν το δεύτερο, διεξήγετo ένα δημοψήφισμα για το ναι ή όχι στη δανειακή σύμβαση. Βέβαια αυτό τρόμαζε πολλούς και η όλη υπόθεση λοιδορήθηκε με τα γνωστά αποτελέσματα.

-Έγιναν προσπάθειες από στελέχη του κόμματος να μεταπειστείτε;

Γ.Κ.: Από κάποιους φίλους βουλευτές που το συζητήσαμε, ναι.

-Πιστεύετε ότι αν δεν τίθετο θέμα κομματικής πειθαρχίας, τα «όχι» θα ήταν περισσότερα;

Γ.Κ.: Από αυτά που είχα συζητήσει με συναδέλφους βουλευτές, πιστεύω ότι πράγματι θα ήταν περισσότερα.

-Πώς χαρακτηρίζετε την απόφαση του Γ. Παπανδρέου για διαγραφές σε όσους δεν στήριξαν το Μνημόνιο;

Γ.Κ.: Δεν γνωρίζω πως σκέφθηκε, θεωρώ όμως ότι βρέθηκε σε διασταυρούμενα πυρά. Από τα γεγονότα κρίνω. Στην πρωτολογία του, στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας δεν έθεσε θέμα κομματικής πειθαρχίας. Το θέμα το έθεσαν άλλοι συνάδελφοι. Έχουν γραφεί αυτά.

Θεωρώ όμως ότι η απόφασή του ήταν τουλάχιστον βιαστική. Ίσως να μην ήθελε να κατηγορηθεί ότι δεν διαγράφει τους προσκείμενους σε αυτόν. Πραγματικά δεν ξέρω και εν ολίγοις, δεν με απασχολεί κιόλας.

-Έχετε δηλώσει ότι δεν θέλετε να επιστρέψετε σε αυτό το ΠΑΣΟΚ. Σε κάποιο άλλο κόμμα όμως θα σκεφτόσασταν να πάτε; Οι πληροφορίες λένε ότι οι διαγραφέντες του κόμματός σας σκέφτονται να δημιουργήσουν νέο πολιτικό σχηματισμό.

Γ.Κ.: Πραγματικά έχω πει ότι, έτσι όπως εξελίσσεται το ΠΑΣΟΚ, δεν θέλω να επιστρέψω. Όπως και ότι, δεν με ενδιαφέρει κάποιο από τα υπάρχοντα κόμματα. Επιπλέον, όπως είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή, δεν με ενδιαφέρει και η υποψηφιότητα. Συζητώ με αρκετούς συναδέλφους, εκ των διαγραφέντων, με τους οποίους έχουμε κοινές αγωνίες, αλλά αυτό δεν σημαίνει, τουλάχιστον επί του παρόντος, κάτι περισσότερο.

-Τι έχετε εισπράξει όλες αυτές τις ημέρες από τους Δωδεκανήσιους;

Γ.Κ.: Τα μηνύματα των συμπατριωτών μας είναι όντως συγκινητικά και ενθαρρυντικά. Το εντυπωσιακότερο όλων είναι το ενδιαφέρον των νέων, το οποίο δεν κρύβω ότι με ξάφνιασε ευχάριστα.

Αυτό που μου δίνει κουράγιο και δύναμη, είναι ότι αναγνωρίζουν το ανιδιοτελές ενδιαφέρον μου για τη χώρα, τα νησιά και τους νησιώτες, ως το μόνο κίνητρο της στάσης μου.

Με την ευκαιρία, θέλω να τους ευχαριστήσω για τα καλά λόγια και την αγάπη τους και να τους υποσχεθώ ότι, με τη δική τους στήριξη και συμπαράσταση και όσο θα ασχολούμαι με τα κοινά, θα συνεχίσω να αγωνίζομαι με τον ίδιο τρόπο για τον τόπο και τα νησιά μας.

-Πολλοί είναι εκείνοι, που υποστηρίζουν ότι φοβηθήκατε τη μάχη του σταυρού και υπαναχωρήσατε βρίσκοντας διέξοδο μέσω της ψηφοφορίας για το Μνημόνιο. Τι τους απαντάτε;

Γ.Κ.: Όσοι το υποστηρίζουν ασφαλώς δεν με γνωρίζουν καλά και επιπλέον λησμονούν και το πρόσφατο παρελθόν. Γιατί το μόνο που δεν μπορούν να ισχυριστούν για μένα, είναι ότι φοβήθηκα τις εκλογές και τη μάχη του σταυρού. Κυρία Φώτη, υπενθυμίζω ότι έθεσα υποψηφιότητα δύο φορές, γνωρίζοντας ότι οι πιθανότητες εκλογής μου το 2007 ήταν μηδενικές και το 2009 ελάχιστες. Παρόλα αυτά δεν έκανα πίσω. Προσπάθησα, αγωνίστηκα, με πάθος και ζήλο, για να βοηθήσω το ΠΑΣΟΚ και, κατά το μέρος που ήταν εφικτό, τους συμπατριώτες.

Έτσι με την προσπάθεια όλων των συνυποψήφιων αλλά και τη δική μου, καταφέραμε το 2009, να εκλεγούν 4 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και μετά την παραίτηση του Στάθη να μπω και εγώ στη Βουλή.

Τώρα είχα σκοπό να βοηθήσω πάλι και μάλιστα το δήλωσα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα καθώς και σε όλα τα μέσα ενημέρωσης του Νομού μας, απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις.

Όμως, αφού το κόμμα μου αποφάσισε διαφορετικά, εγώ δεν μπορώ αλλά και δεν διατίθεμαι να κάνω κάτι επ’ αυτού.

Ας αφήσουμε λοιπόν τη ζωή να δείξει τα μελλούμενα.